Hipoplazja szkliwa to dość poważne zaburzenie rozwojowe szkliwa, które może mieć negatywne konsekwencje dla stanu zębów. Warto dowiedzieć się na jego temat nieco więcej.
Co to jest hipoplazja szkliwa?
Hipoplazja szkliwa zębowego inaczej nazywana jest jego niedorozwojem. Jest to zaburzenie rozwojowe szkliwa typu ilościowego, które polega na zmniejszeniu grubości szkliwa lub całkowitym braku jego występowania. Hipoplazja szkliwa może występować na przykład w formie miejscowej. W tym przypadku dotyczy jednego lub dwóch zębów. Jednak możliwe jest także pojawienie się hipoplazji szkliwa w wariancie ogólnoustrojowym. W tej sytuacji problem dotyczy wszystkich zębów lub całej ich grupy. Problem hipoplazji szkliwa zębowego może występować zarówno u osób dorosłych, jak i również u dzieci. Hipoplazja szkliwa zębowego pojawia się na etapie tworzenia szkliwa zębowego i może mieć dość zróżnicowane przyczyny. Najczęściej występuje na skutek działania różnych czynników, wśród których wymienia się na przykład czynniki miejscowe, systemowe oraz genetyczne. Czynniki miejscowe są zazwyczaj odpowiedzialne za rozwój hipoplazji w jednym lub dwóch zębach.
Natomiast czynniki systemowe oraz genetyczne odpowiadają za ogólnoustrojowy rozwój tego problemu stomatologicznego i są przyczyną hipoplazji szkliwa na wszystkich zębach lub grupie zębów. Wśród głównych czynników miejscowych, które mogą wpływać na pojawienie się hipoplazji szkliwa, można wskazać urazy zębów mlecznych, a także zapalenie tkanek okołowierzchołkowych, które najczęściej jest powodowane u dzieci i dorosłych próchnicą. Ogólnoustrojowe czynniki hipoplazji szkliwa zębowego dzielą się natomiast na prenatalne, perinatalne i postnatalne. Wśród głównych czynników postnatalnych można wymienić wszelkiego rodzaju infekcje wirusowe oraz bakteryjne, a także niedobory pokarmowe oraz zaburzenia hormonalne.
Objawy hipoplazji szkliwa
Wśród głównych objawów hipoplazji szkliwa zębowego można wskazać pojawienie się ubytku szkliwa na zębie lub grupie zębów. Powstały ubytek może mieć na przykład formę bruzd i dołków w obrębie zębów, ale także może występować w postaci półksiężycowych ubytków, które najczęściej pojawiają się na zębach siecznych.
Hipoplazja szkliwa zębowego może manifestować się również w formie ścieńczenia szkliwa, zarówno na powierzchni zębów, jak i w ich głębszej warstwie, czyli zębinie. Ścieńczenie szkliwa w głębszych warstwach zębów może się wiązać na przykład z występowaniem takiego schorzenia jak choroba Capdeponta. Niedorozwój szkliwa może być zaburzeniem pochodzenia genetycznego. W tym przypadku zmiany występują w formie hipoplazji lub hipomineralizacji i mogą dotyczyć zarówno zębów stałych, jak i mlecznych. Hipoplazja szkliwa zębowego występująca na skutek niedorozwoju szkliwa może powodować zmieniony kształt zębów oraz zmniejszać grubość samego szkliwa. Szkliwo może zmieniać barwę, a na jego powierzchni mogą występować liczne dołki i bruzdy.
Ubytki w szkliwie mogą pojawiać się również w przypadku istnienia zęba Turnera. Jest to zaburzenie rozwojowe szkliwa o charakterze miejscowym, które jest spowodowane pojawieniem się zęba stałego o nieprawidłowej budowie. Przyczyną takiego stanu rzeczy najczęściej jest uraz zęba mlecznego lub zapalenie tkanek okołowierzchołkowych, które jest spowodowane próchnicą. Zęby Turnera mogą powodować również inne problemy zdrowotne, takie jak na przykład zbyt wczesne lub zbyt późne wyrzynanie się, a także mieć nieprawidłową strukturę korzeni. Dlatego w profilaktyce hipoplazji szkliwa zębowego tak istotne jest dbanie o zęby mleczne i jak najszybsze leczenie ich próchnicy. Dzięki profilaktyce próchnicy możliwe jest uniknięcie wielu problemów z zębami w przyszłości.
Leczenie hipoplazji szkliwa
Hipoplazja szkliwa zębowego to dość poważny problem stomatologiczny, który ma duży wpływ przede wszystkim na estetykę zębów oraz ich zdrowy wygląd. W przypadku występowania tego problemu zdrowotnego szkliwo jest znacznie cieńsze lub w ogóle nie występuje. Wiąże się to ze zwiększonym ryzykiem pojawienia się próchnicy, a także zwiększonym ryzykiem nadwrażliwości zębów w stosunku do działania różnych bodźców.
Ubytki w szkliwie w obecnych czasach mogą być korygowane dzięki materiałom wypełniającym, a także licówkom oraz koronom. W leczeniu hipoplazji szkliwa niezwykle istotne jest dbanie o regularne wykonywanie zabiegów higienizacji oraz fluoryzacji, które pomogą skuteczniej zabezpieczyć zęby przed działaniem chorobotwórczych patogenów. Środki zawierająca fluor skutecznie zmniejszają ryzyko pojawienia się próchnicy, a także zmniejszają nadwrażliwość zębów, co umożliwia minimalizowanie odczuwanych dolegliwości bólowych. Podstawą leczenia hipoplazji szkliwa jest oczywiście regularne leczenie powstających ubytków próchnicowych, dlatego warto o to zadbać. Pacjent powinien poddawać się regularnym przeglądom dentystycznym u stomatologa, a także w odpowiedni sposób dbać o higienę jamy ustnej. Wśród zaleceń można wymienić szczotkowanie zębów co najmniej dwukrotnie w ciągu dnia. Konieczne jest także używanie pasty z fluorem.
